‹ Geri

kaçakçılık suçları hakkında avukata ulaşın

Kaçakçılık Suçunda Hukuka Aykırı Delillerin Yargı Sürecindeki Rolü

T.C. Yargıtay 7. Ceza Dairesi’nin 02.04.2024 tarihli kararı, Kaçakçılıkla Mücadele Kanunu'na (5607 sayılı Kanun) aykırılık iddiasıyla açılan bir davada önemli bir hukuk ilkesine vurgu yapmıştır. Karar, hukuka aykırı olarak elde edilen delillerin yargılamada kullanılamayacağı ilkesini bir kez daha hatırlatmaktadır. Bu yazıda, bahsi geçen kararın detaylarına ve konunun hukuki dayanaklarına odaklanarak, hukuki bir değerlendirme sunacağız.

Mahkeme Kararı ve Gerekçesi

Davanın konusu: Sanık, devriye görevi sırasında kolluk ekipleri tarafından şüpheli hareketleri nedeniyle durdurulmuş ve yanında taşıdığı valiz incelenmiştir. Valizden 560 paket gümrük kaçağı sigara çıkması üzerine sanık hakkında 5607 sayılı Kaçakçılıkla Mücadele Kanunu'na muhalefet suçundan kamu davası açılmıştır. Ancak sanığın, valizdeki sigaraların ticareti için değil, kendi kullanımı için aldığını savunduğu belirtilmiştir.

Yargıtay’ın kararına esas teşkil eden nokta, delillerin elde ediliş yöntemi olmuştur. Yargıtay;

• Kolluk ekiplerinin arama işlemini hukuka uygun bir şekilde gerçekleştirmediğini,

• Arama kararı, Cumhuriyet savcısı izni veya kolluk amirince yazılı bir emir bulunmadığını,

• Bu nedenle elde edilen delillerin hukuka aykırı (yasak) delil olduğunu,
  belirterek mahkemenin beraat kararını hukuka uygun bulmuştur.

Kararın Tam Metni

T.C. Yargıtay 7.Ceza Dairesi
Esas: 2023/6917
Karar: 2024/3562
Karar Tarihi: 02.04.2024

Sanık hakkında kanun iadesi üzerine kurulan hükmün; temyiz edilebilir olduğu, temyiz edenin hükmü temyize hak ve yetkisinin bulunduğu, temyiz isteğinin süresinde olduğu, temyiz isteğinin reddini gerektirir bir durumun bulunmadığı yapılan ön inceleme neticesinde tespit edilmekle gereği düşünüldü:

I. Temyiz Sebepleri

Katılan idare vekilinin temyiz sebepleri; beraat kararının gerekçesinin yeterli ve açıklayıcı olmadığı, sanığın suçtan kurtulmaya yönelik ifadelerine itibar edildiği, sanık hakkında suç sübuta erdiği halde beraat kararı verilmesinin yerinde olmadığından hükmün bozulması talebine ilişkindir.

II. Gerekçe

29.07.2013 tarihinde düzenlenen olay tutanağına göre, saat 14.00 sularında, devriye görevi sırasında, durumundan şüphelenilen elinde siyah valiz olan sanığa, valizde ne olduğu sorulduğunda, sigara olduğunu beyan ettiği, daha sonra polis ekiplerince yapılan kontrolde valiz içinde 56 karton (560 paket) gümrük kaçağı Prestige marka sigara olduğu görülmüştür. Sanık aşamalardaki savunmasında, içmek için tanımadığı şahıstan 56 karton sigara alıp valize koyduğunu, ticaretini yapmadığını, yolda yürürken polislerin yakaladığını, yasak olduğunu bilmediğini beyan etmiştir. Sanık hakkında 5607 sayılı Kaçakçılıkla Mücadele Kanunu'na muhalefet suçundan kamu davası açılmıştır.

Sanık ve kaçak eşya konusunda, mahkemece verilmiş usulüne uygun arama kararı, gecikmesinde sakınca olduğu gerekçesiyle Cumhuriyet savcısı tarafından verilmiş yazılı arama izni veya Cumhuriyet savcısına ulaşılamaması nedeniyle kolluk amirince verilmiş yazılı arama emri bulunmadığı, hukuka aykırı arama sonucu ele geçen eşyanın hukuka aykırı (yasak) delil niteliğinde olduğu, ele geçen eşyanın kaçak eşya olmasının, hukuka aykırı (yasak) delil niteliğini değiştirmeyeceği, ceza muhakemesinde delil olarak kullanılamayacağı; hükme esas alınamayacağı dikkate alındığında tüm dosya kapsamına göre sanık hakkında kurulan beraat hükmünde hukuka aykırılık görülmemiştir.

Yapılan duruşmaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, Mahkemenin yargılama sonuçlarına uygun şekilde oluşan inanç ve takdirine, incelenen dava dosyası içeriğine göre, katılan vekilinin yerinde görülmeyen temyiz sebeplerinin reddine karar verilmesi gerektiği anlaşılmıştır.

III. Karar

Gerekçe bölümünde açıklanan nedenlerle katılan vekili tarafından öne sürülen temyiz sebepleri ve dikkate alınan sair hususlar yönünden herhangi bir hukuka aykırılık görülmediğinden katılan vekilinin temyiz sebeplerinin reddiyle hükmün, Tebliğname’ye uygun olarak, oy birliğiyle ONANMASINA, 02.04.2024 tarihinde karar verildi.